Latah: Reviews

Latah

Beoordeling:
Vietnam, 1965. Een groep Amerikaanse soldaten trekt door het oerwoud. Er wordt veel gepraat want er zijn dingen gebeurd die nog niet verwerkt zijn en de spanningen in de groep lopen op. Verder gebeurt er op de eerste pakweg veertig pagina's van Latah niet veel, behalve dan dat er zich een fotojournalist bij de groep aansluit, Huyn Than. Dan valt de eerste dode. De groep soldaten trekt verder, maar ze zijn op hun hoede. Ergens lijkt zich een razendsnelle aanvaller te bevinden die er in slaagt om zonder ontdekt te worden de groep steeds verder uit te dunnen tot er nog maar twee mannen overblijven. Tot zover leken we te maken te hebben met een gewoon oorlogsverhaal, maar Huyn Than weet te vertellen dat de soldaten zich zonder het te weten hebben begeven op het terrein van de latah, een mythisch en bloeddorstig monster. Bijgeloof? Hebben de mannen te maken met de Vietnamese vijand of is er toch iets anders aan de hand. De waarheid komt aan het licht op de laatste pagina's van dit stripverhaal voor lezers met een sterke maag. Komt Het verhaal je bekend voor? Dat zou kunnen want het heeft veel weg van de film Predator uit de jaren tachtig. Latah werd gemaakt door Thomas Legrain en verschijnt in de prestigieuze serie Getekend, waarin op zichzelf staande verhalen zijn opgenomen van doorgaans hoge kwaliteit. Met de kwaliteit van het tekenwerk is in dit geval niets mis. Legrain heeft zijn sporen verdiend als tekenaar van een aantal avonturenstrips (The Regiment, Sisco). In Latah laat hij zien wat hij kan: met fraaie decors en goed getekende personages weet hij de juiste sfeer neer te zetten voor een geslaagde combinatie van oorlogsstrips en horror. Hij wijkt er niet voor terug om daarbij de bloederige details ook in beeld te brengen. Op het door hemzelf geschreven verhaal valt wel het nodige aan te merken. Legrain gebruikt het royale aantal pagina's tot zijn beschikking voor bloederige actie in plaats van de karakters wat verder uit te diepen. Hij voegt er een mystiek sausje aan toe maar veel meer dan een stripversie van Predator maakt hij niet van Latah. Personages en hun drijfveren komen niet goed uit de verf, dialogen rammelen. Vaart zit er wel in, dat zeker, dus je blijft doorlezen. Maar erg origineel is het niet.